Architektura czerpiąca z dziedzictwa wiślanych wsi.

W miejscu, gdzie Drwęca wpada do Wisły, na obszarze byłych osiedli olenderskich oraz rybackich, gdzie wieki modelowały miejscowe obyczaje wytwórcze i architektoniczne, wzniesiono dom, który nie zamierza górować nad otoczeniem, ale się w nie wtapia. Rezydencja autorstwa Kaspra Łobockiego z Gaspard Łobocki Studio, to nowatorska interpretacja tradycji budownictwa nadwiślańskiego, utrzymująca prostotę budowy, oryginalność surowca i związek z pejzażem – walory, które stały się naczelną podstawą w projekcie.

Parcela umiejscowiona jest na obrzeżu lasu, na lekkim zboczu opadającym ku Wiśle. Budynek wkomponowano w naturalne nachylenie terenu – dolna partia po części wkopana w ziemię, górna otwiera się na dolinę Wisły i okalający las. Sylweta domu pozostaje prawie niewidoczna z poziomu gruntu, stając się dyskretnym tłem dla zieleni i krajobrazu. Takie osadzenie umożliwia architekturze prowadzenie dialogu z otoczeniem, współgra z jego rytmem i rozmiarem, a także nawiązywać do historii tego miejsca.

Projekt stanowi wyraz szacunku dla miejscowego dziedzictwa. Natchnieniem były dawne chaty rybackie i olenderskie z rejonów Wisły – czerpiąc z ich nieskomplikowanej budowy, uczciwości materiałów, pragmatycznej formy oraz silnego połączenia z otoczeniem. Architekt od lat zgłębia historię regionu i tradycje rzemiosła, które mają swoje źródła również w korzeniach rodzinnych, w tym wytworów z wikliny i bytowania nad rzeką.

Architektura wkomponowana w otoczenie

Forma domu jest dostosowana do nieregularnego, trapezoidalnego obrysu działki. Jest ascetyczna, zwarta i po części wtapia się w zbocze. Dach dwuspadowy o kącie nachylenia 35°, bez okapów, pokryty jest czarną dachówką ceramiczną. Elewacja z drewna świerkowego, poddanego obróbce techniką shou sugi ban i zabezpieczonego kremem woskowym WoodCream od Rubio Monocoat, nawiązuje do dawnych, smołowanych, nadwiślańskich chatek rybackich. Układ desek generuje efekt światłocienia: górne, wąskie, absorbują światło, rzucając delikatny cień na szersze deski poniżej, co cyklicznie powtarza się na całej fasadzie i nadaje powierzchni zmienność oraz dynamikę zależnie od pory dnia.

Dolna kondygnacja, po części zatopiona w stoku, przybiera formę trapezu, dopasowanego do ukształtowania terenu, zaś górna partia jest prostokątna. Mury oporowe dolnej kondygnacji płynnie zlewają się z elewacją i tworzą skomplikowany zespół form. Od strony zachodniej mur oporowy spełnia rolę balustrady, która kadruje panoramę na las i dolinę Wisły, tworząc horyzontalną płaszczyznę rozpostartą w krajobrazie.

Drewno, które oddycha

Elewacja została wykonana z drewna świerkowego, opalanego i zabezpieczonego kremem woskowym WoodCream od Rubio Monocoat, co zapewnia długowieczność i odporność na wilgoć, grzyb i szkodniki. Za sprawą matowemu wykończeniu, powierzchnia drewna reaguje na światło, zachowując autentyczny rys i harmonizując z naturalnym otoczeniem. To rozwiązanie, które w pełni zespala się z ideą projektu.

„Zależało mi, aby drewno utrzymało swój naturalny wyraz – aby nie stanowiło martwej powierzchni, lecz żywy surowiec, który przekształca się wraz z otoczeniem. Krem woskowy Rubio Monocoat umożliwił zachowanie tej szczerości i głębi, a równocześnie ochrania drewno w sposób subtelny i naturalny.”- zaznacza architekt Kasper Łobocki z Gaspard Łobocki Studio

Wnętrze w nurcie slow

Dom w Kaszczorku zaprojektowano w duchu slow life – z uwagą na spokojne, dogłębne doznawanie przestrzeni. Światło przenika przez panoramiczne okna, malując na ścianach zmienne refleksy. Wnętrza utrzymano w naturalnej, stonowanej tonacji kolorystycznej, gdzie drewno, kamień oraz tkaniny naturalne, takie jak len lub bawełna, tworzą zgraną, autentyczną całość.

Centralnym miejscem domu jest niebieska kuchnia ze spiżarnią wykonana przez miejscowych cieśli. Odcień drewna przeobraża się wraz ze światłem, tworząc delikatną paralelę do odbłysków wody Wisły.

Potęga krajobrazu

Dom harmonijnie współgra z otoczeniem – po częściowe zatopienie w zboczu oraz ciemna barwa drewna powodują, że forma zlewa się z lasem. Od południa otwiera się na rozległą panoramę doliny Wisły, z północy pozostaje zwarty, kameralny, zanurzony w zieleni. Taras nad wiatą samochodową naturalnie poszerza przestrzeń dzienną na zewnątrz, tworząc pomost między wnętrzem a ogrodem, który zaplanowano w duchu permakultury, z lokalnymi gatunkami drzew, ziół i traw. Częste odwiedziny zwierzyny leśnej – łosi, dzików, wiewiórek – dodatkowo podkreślają bliskość domu z naturą.