Miasta oraz gminy mogłyby w roku 2024 uzyskać dodatkowe 3,8 mld zł z opłaty od lokali i gruntów, gdyby zastosowały jej pułapy maksymalne. Najczęściej decydują się na to duże aglomeracje. Mniejsze satysfakcjonują się mniejszymi ciężarami – donosi czwartkowy „Dziennik Gazeta Prawna”.
Gdzie będzie drożej?
W kwestii budynków użytkowych do mieszkania, graniczna kwota w następnym roku to 1,25 zł od metra kwadratowego powierzchni. W przypadku tych związanych z prowadzeniem biznesu, kwota ta wynosi już 35,53 zł.
Mowa tu między innymi o Poznaniu, Białymstoku, Częstochowie, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Szczecinie oraz Olsztynie. W centralnym mieście państwa decyzja jeszcze nie została podjęta, ale trudno przypuszczać innej, mając na uwadze postanowienia z minionych lat – pisze DGP.
„Władze lokalne nie zawsze postanawiają pobierać najwyższe możliwe poziomy daniny od nieruchomości. W roku 2023 ta różnica wyniosła blisko 2,6 mld zł, w poprzednim roku była większa o 1,2 mld zł. Następne ponad 850 mln zł mniej do miejscowych funduszy wpłynęło w 2024 r. ze względu na przyznane zniżki w opłacie od nieruchomości” – czytamy w czwartkowym „Dzienniku Gazecie Prawnej”.
Według dziennika, czołowe miasta przyzwyczaiły już mieszkańców oraz przedsiębiorców, że do kosztów bytowania w metropoliach należy doliczyć najszczytniejsze możliwe poziomy wspomnianego podatku. W rezultacie w największych miastach poziomy daniny od lokali i gruntów od 1 stycznia 2026 r. pójdą w górę o 4,5 proc.
„Nieco inaczej prezentuje się sytuacja w mniejszych skupiskach. Systematyczne podwyżki o kilka procent w istocie są praktykowane, ale rzadko dopasowywane do pułapów maksymalnych. Podwyżki od czasu do czasu są blokowane przez radnych, zwłaszcza jeśli brakuje zgody między wójtem czy burmistrzem a radą” – informuje „DGP”.
Władze lokalne nie kryją, że pod względem politycznym prościej jest co roku podnosić poziomy, niż zamrażać je i zaskakiwać populację większymi podwyżkami co parę lat.
ms/ jm/
