W przyszłym roku wzrosną stawki tzw. opłaty mocowej. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki właśnie ogłosił nowe stawki. Wzrost może sięgnąć – w zależności od grup taryfowych – nawet niemal 24 proc. w stosunku do stawek tegorocznych.
/123RF/PICSEL
Reklama
Od 2,66 do 14,90 zł netto miesięcznie wyniesie w 2024 r. stawka opłaty mocowej dla gospodarstw domowych i innych mniejszych odbiorców. Dla pozostałych odbiorców wyniesie 0,1267 zł za kWh pobraną między godzinami 7 i 22 w dni robocze. Stawki ogłosił Prezes URE.
Wzrost stawek opłaty mocowej może sięgnąć od 11 do 24 proc.
W 2024 r. gospodarstwa zużywające poniżej 0,5 MWh rocznie zapłacą 2,66 zł miesięcznie, te o zużyciu od 0,5 do 1,2 MWh rocznie zapłacą 6,39 zł, przy zużyciu 1,2-2,8 MWh rocznie opłata wyniesie 10,64 zł, a dla gospodarstw o zużyciu ponad 2,8 MWh rocznie – 14,90 zł miesięcznie. W stosunku do 2023 r. stawki opłaty mocowej dla tych grup rosną o ponad 11 proc.
Bazowa stawka dla pozostałych odbiorców wyniesie 0,1267 zł netto za każdą kWh pobraną w godzinach między 7 a 22 w dni robocze. To wzrost o niemal 24 proc. w stosunku do stawki z 2022 r. Opłatą zryczałtowaną – określoną w złotych na miesiąc i zależną od rocznego zużycia energii – objęci są wszyscy odbiorcy z grupy taryfowej G, w tym gospodarstwa domowe, oraz odbiorcy energii z grupy taryfowej C1, o mocy zamówionej do 16 kW.
Opłata mocowa ma być przeznaczona m.in. na modernizację energetyki
– Wysokość opłaty odzwierciedla płatności dla dostawców mocy, które zostały zakontraktowane w wyniku przeprowadzonych aukcji rynku mocy. Środki pozyskane z tej opłaty przeznaczane są na budowę nowych, modernizację i utrzymanie istniejących jednostek wytwórczych, a także aktywizację zarządzania zużyciem energii i uelastycznienie popytu na nią – tłumaczy Prezes URE Rafał Gawin.
Wysokość opłaty dla odbiorców innych niż ryczałtowi jest uzależniona od ilości energii zużytej przez nich w wybranych godzinach doby oraz indywidualnej krzywej poboru, czyli różnicy pomiędzy zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania, a zużyciem w pozostałych godzinach doby. Ustawa wyróżnia cztery grupy odbiorców w zależności od różnicy ilości energii zużywanej w dni robocze w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza tymi godzinami.
Jeżeli różnica ta wynosi mniej niż 5 proc., to opłata jest korygowana współczynnikiem 0,17. Dla różnicy z przedziału 5-10 proc. współczynnik wynosi 0,50. Jeżeli różnica zawiera się w przedziale 10-15 proc., współczynnik został określony na 0,83. W przypadku ponad 15-proc. różnicy współczynnik jest równy 1 – taki odbiorca płaci pełną stawkę.
Podział na grupy odbiorców ma zachęcić do oszczędzania
– Podział na grupy odbiorców według proporcji między zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza nimi jest istotny, ponieważ ma przełożyć się na większą stabilność poboru energii – wyjaśnia Prezes URE Rafał Gawin. Takie rozwiązanie ma zachęcić odbiorców do świadomego zużywania prądu w ciągu doby, a tym samym może poprawić bilansowanie zapotrzebowania na energię, co z kolei zwiększy bezpieczeństwo jej dostaw – podkreśla regulator.
Opłata mocowa ma za zadanie pokryć koszty rynku mocy. Z danych URE wynika, że koszt ten, czyli wysokość obowiązków mocowych zakontraktowanych w aukcjach na 2021 r. wyniósł 5,5 mld zł, a na 2022 i na 2023 r. wynosi po ok. 5,3 mld zł. W 2024 r. URE oszacowało koszt rynku mocy na ok. 6,1 mld zł.
Zgodnie z ustawą podział na odbiorców ryczałtowych oraz tych, dla których opłata jest uzależniona od poboru energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania, będzie obowiązywał do 2027 r. Od 1 stycznia 2028 r. nie będzie już stawek ryczałtowych, a dla wszystkich odbiorców energii, włącznie z gospodarstwami domowymi, opłata mocowa będzie zależna od profilu zużycia – im profil bardziej płaski, tym opłata niższa.
***
