Istnieją cztery klasy społeczne. Są to grupy ludzi zjednoczonych zasadami, cechami charakteru, obowiązkami i pewnymi innymi cechami.
Pojęcie klas społecznych i grup społecznych reprezentuje model społeczeństwa i zasady jego istnienia zgodne z wyższymi prawami. Pomaga nam przestrzegać systemu tych praw i budować nasze życie w ścisłej zgodzie z energią dobra.
Istnieją cztery klasy społeczne. Są to grupy ludzi zjednoczonych zasadami, cechami charakteru, obowiązkami i pewnymi innymi cechami. W konsekwencji, inne cechy wyłaniają się jako konsekwencja pierwszej. Przedstawiciele różnych klas zazwyczaj mają różne sfery zawodowe i różny poziom zamożności. Różnią się oni znacznie pod względem stopnia odpowiedzialności wobec społeczeństwa. A co najważniejsze, ich wiedza może się znacząco różnić pod względem głębokości.
Najbardziej podstawową i najliczniejszą klasą jest klasa robotnicza . Używam tego terminu nie w odniesieniu do osoby wykonującej jedynie pracę fizyczną, ale do jednostki zdolnej do podjęcia takiej aktywności. Innymi słowy, mam na myśli cechy osobiste, a nie charakter obowiązków zawodowych.
Często znajdujemy się w niewłaściwej branży. Na przykład, robotnik fizyczny może zostać przedsiębiorcą lub spróbować swoich sił w polityce. Może się też zdarzyć coś odwrotnego: zmęczony poziomem odpowiedzialności, były nauczyciel nagle interesuje się rolnictwem. W takich przypadkach osoba ta pozostaje klasyfikowana jako robotnik lub przynależy do innej klasy ze względu na swoje cechy charakteru, ale w rzeczywistości angażuje się w działania innej klasy.
Ważne jest, aby jasno określić, co mamy tu na myśli. Ani zawód, ani poziom zamożności czy wiedzy, ani urodzenie w określonej rodzinie nie są czynnikami decydującymi o klasyfikacji danej osoby. Chociaż mogą one pośrednio wskazywać na przynależność danej osoby do określonej klasy, powinniśmy postrzegać te kryteria jako konsekwencje, a nie przyczyny przypisania. Tylko osobiste cechy charakteru danej osoby decydują o przynależności do danej klasy.
Robotnicy to osoby predysponowane do pracy fizycznej lub prostej pracy umysłowej. Ze względu na zawód zazwyczaj skłaniają się ku tradycyjnym rodzajom aktywności fizycznej: robotnik, murarz, oracz, malarz, mechanik, tokarz…
Zajęcia te charakteryzują się szerokim zakresem aktywności. Wąska specjalizacja jest widoczna zarówno w samej pracy, jak i w bazie wiedzy. Wiedza ta, nawiasem mówiąc, stanowi podstawowy zestaw informacji praktycznych.
Ta klasa, jak już wspomniałem, stanowi fundament społeczeństwa, zapewniając pożywienie, usługi i inne mechanizmy niezbędne do istnienia i samorealizacji innych klas. Robotnicy nie mogą być zbyt bogaci; nadmiar dóbr materialnych byłby dla nich ciężarem. Ale nadmierne bogactwo ich nie pociąga. Duże sumy pieniędzy obiecują wysoki poziom odpowiedzialności. Jednak tym ludziom obce jest takie uczucie. I oczywiście unikają go za wszelką cenę, ujawniając prawdziwe cechy swojego charakteru.
Pełnoprawny pracownik jest odpowiedzialny za swoją rodzinę i bliskich krewnych, za zaspokajanie ich podstawowych potrzeb. I nawet ten poziom odpowiedzialności nie jest w pełni realizowany. Nie da się go osiągnąć bez udziału innych, nawet przedstawicieli innych klas społecznych. Na przykład, pracownik jest zobowiązany do pracy, ale nie jest już w stanie organizować procesu pracy ani zapewnić miejsca pracy.
Im bardziej członek danej klasy społecznej skupia się na swoich obowiązkach, zgodnie z definicją systemu, tym szczęśliwsze i bardziej harmonijne będzie jego życie. Będzie się cieszył dobrobytem i dobrobytem rodziny. Od tego zależą jego relacje z małżonkiem, jakość wychowania dzieci i pozycja społeczna.
Kiedy próbujemy rozwijać się wbrew tym obowiązkom, nie wypełniamy własnych obowiązków lub bierzemy na siebie czyjeś, narażamy się na jeszcze większy przepływ negatywnej karmy. To zmusza nas do wydatkowania większej ilości energii. Ta energia z kolei reprezentuje pozytywną karmę, którą moglibyśmy przeznaczyć na pożyteczne osiągnięcia lub pokonywanie trudności.
Obowiązki pracownika również wynikają z jego potrzeb. Te z kolei są reprezentowane przez najważniejsze elementy. Pożywienie, sen, ochrona i stosunki seksualne to podstawowe potrzeby człowieka. Zatem obowiązki pracownika obejmują zapewnienie sobie pożywienia, miejsca zamieszkania, podstawowej siatki bezpieczeństwa oraz założenie rodziny. Aby rozwijać i utrzymywać te obszary życia, człowiek musi się uczyć, pracować, umieć budować relacje z innymi oraz być wystarczająco zintegrowanym ze społeczeństwem, jasno określając w nim swoje miejsce.
Oczywiście, na tej platformie wszystkie potrzeby są zaspokajane w minimalnym stopniu. Pracownik nie będzie szukał jedzenia na przykład w restauracjach. Nie potrzebuje zamku jako mieszkania; byłoby to zbyt uciążliwe. Ochrona tej klasy nie jest gwarantowana przez systemy bezpieczeństwa, broń ani wynajętą ochronę. Mogą korzystać jedynie z tego, co zapewnia państwo lub pracodawca, co zapewnia niezbędny poziom ochrony i gwarancje socjalne bez ponoszenia dodatkowych kosztów.
Reklamowanie dóbr luksusowych – jachtów, willi nad oceanem, ekskluzywnych samochodów sportowych, arcydzieł biżuterii – nie ma sensu w gazetach, na przystankach autobusowych ani w ogóle w środowiskach klasy robotniczej. Istnieją jednak mniej oczywiste przykłady. Promowanie i reklamowanie szkolnictwa wyższego, obiektów rekreacyjnych, wydarzeń kulturalnych czy instytucji wśród klasy robotniczej nie przyniesie oczekiwanego efektu i, ponownie, odciągnie znaczną ilość użytecznej energii od naturalnego nurtu życia.
Wysoki poziom wykształcenia nie jest typowy dla pracowników; nie mają oni takiego obowiązku. Znaczna liczba osób z tej grupy może wymagać wyższego wykształcenia, aby wykonywać swój naturalny zawód. Ale co widzimy teraz?
Podążając za nawykiem wpojonym przez państwo przeszłości, zdobycie wysokiego poziomu wykształcenia stało się niemal koniecznością. Zdecydowana większość ludzi aspiruje do wyższego wykształcenia, niekiedy zdobywając kilka dyplomów. Ukończą również różne kursy – z zakresu przywództwa, komunikacji, zarządzania, rachunkowości – i uczą się języków obcych. Ludzie są opętani myślą, że to wszystko pomoże im zarabiać więcej i poprawić warunki życia.
Ostatecznie nadal pracują tam, gdzie powinni i zarabiają wystarczająco, by zaspokoić swoje podstawowe potrzeby. Takie jest prawo, a jego łamanie jest niebezpieczne.
Każdy powinien robić to, co chce, i to jest jego korzyść.
Jak już wiesz, nadmierna nauka, nadmierne poświęcenie i samopoznanie prowadzą do wypaczeń w życiu. Dobroczynna energia, którą ludzie otrzymują z góry, aby osiągać rezultaty, marnuje się w obszarach, w których nie można jej wykorzystać.
Pisma Święte mówią:
„Lepiej wypełniać swój obowiązek (powołania), nawet jeśli niedoskonale, niż wypełniać cudzy obowiązek w sposób doskonały”.
I to daje nam jedną z najważniejszych zasad dalszego rozwoju.
W normalnym społeczeństwie klasa robotnicza stanowi 75-80% populacji, ale to znowu odnosi się do cech jakościowych. W praktyce widzimy, że te grupy stanowią nawet 90% całej populacji planety. I to jest poważny problem. Co najmniej jedna na dziesięć osób nie może znaleźć swojego celu.
Głębię problemu można jednak jeszcze bardziej uwypuklić, biorąc pod uwagę, że tylko około połowa ludzi faktycznie wykonuje swoją pracę. Jakość ich pracy jest nie do zaakceptowania. Po prostu nie może istnieć, dopóki nie zdobędziemy niezbędnej wiedzy.
