Budownictwo inspirowane dziedzictwem wiślanych wsi.

„`html

W miejscu zetknięcia się Drwęcy z Wisłą, na obszarze historycznych osiedli olenderskich i rybackich, gdzie na przestrzeni wieków ewoluowały lokalne tradycje rzemieślnicze oraz architektoniczne, wzniesiono dom, który nie usiłuje zdominować otoczenia – a wtapia się w nie. Projekt autorstwa Kaspra Łobockiego z biura Gaspard Łobocki Studio, stanowi nowatorską interpretację dziedzictwa budownictwa nadwiślańskiego, przestrzegając uproszczonej formy, naturalności surowców i harmonii z krajobrazem – aspekty te stały się zasadniczym punktem odniesienia dla projektu.

Teren usytuowany jest na obrzeach lasu, na delikatnym stoku opadającym w kierunku Wisły. Obiekt budowlany zintegrowano z naturalnym nachyleniem terenu – niższa kondygnacja jest częściowo ukryta w gruncie, zaś wyższa otwiera się na dolinę Wisły oraz okoliczne lasy. Kształt domu jest prawie niezauważalny z poziomu ziemi, tworząc subtelne tło dla zieleni i pejzażu. Taka integracja umożliwia architekturze prowadzenie dialogu z otoczeniem, współpracę z jego rytmem i skalą oraz odwoływanie się do historii tego miejsca.

Projekt ten jest uhonorowaniem lokalnego dorobku. Źródłem inspiracji stały się stare domy rybackie i olenderskie z rejonu Wisły – czerpiąc z ich prostej budowy, uczciwości materiałów, funkcjonalnej formy oraz głębokiej relacji z otaczającym krajobrazem. Architekt od dawna analizuje historię regionu oraz tradycje rzemiosła, które wywodzą się również z rodzinnych korzeni, w tym wytworów z wikliny oraz życia nad rzeką.

Architektura wkomponowana w otoczenie

Konstrukcja budynku dopasowana jest do nieregularnego, trapezoidalnego obrysu działki. Jest prosta, zwarta i po części zatopiona w skarpie. Dach dwuspadowy o kącie nachylenia 35°, pozbawiony okapów, pokryty jest czarną dachówką ceramiczną. Fasada wykonana z drewna świerkowego, impregnowanego techniką shou sugi ban i zabezpieczonego kremem woskowym WoodCream od Rubio Monocoat, nawiązuje do starych, smołowanych, nadwiślańskich chat rybackich. Układ desek wytwarza efekt światłocienia: górne, wąskie absorbują światło, rzucając delikatny cień na szersze deski poniżej, co powtarza się rytmicznie na całej elewacji i nadaje powierzchni zmienności oraz dynamiki, zależnie od pory dnia.

Dolna część, częściowo zintegrowana ze skarpą, przyjmuje formę trapezu, dostosowaną do ukształtowania terenu, natomiast górna partia jest prostopadła. Mury oporowe dolnej kondygnacji naturalnie przechodzą w elewację i tworzą skomplikowany układ form. Od strony zachodniej mur oporowy spełnia funkcję balustrady, która obramowuje widok na las i dolinę Wisły, tworząc rozległą płaszczyznę w krajobrazie.

Drewno, które oddycha

Fasada została wykonana z drewna świerkowego, opalanego i zabezpieczonego kremem woskowym WoodCream od Rubio Monocoat, co gwarantuje trwałość i ochronę przed wilgocią, pleśnią i szkodnikami. Dzięki matowemu wykończeniu, powierzchnia drewna reaguje na światło, zachowując naturalny charakter i współgrając z naturalnym otoczeniem. Jest to rozwiązanie, które w pełni wpisuje się w ideę projektu.

„Zależało mi, aby drewno zachowało swój naturalny charakter – aby nie było martwą powierzchnią, lecz żywym materiałem, który zmienia się wraz z krajobrazem. Krem woskowy Rubio Monocoat umożliwił zachowanie tej autentyczności i głębi, a zarazem ochrania drewno w sposób subtelny i naturalny.”- podkreśla architekt Kasper Łobocki z pracowni Gaspard Łobocki Studio

Wnętrze w harmonii z nurtem slow

Dom w Kaszczorku został zaprojektowany w duchu slow life – z myślą o niespiesznym, dogłębnym doznawaniu przestrzeni. Światło przedostaje się przez panoramiczne przeszklenia, kreśląc na ścianach zmienne refleksy. Wnętrza utrzymane są w naturalnej, stonowanej gamie barw, gdzie drewno, kamień i naturalne materiały, takie jak len czy bawełna, tworzą spójną, autentyczną całość.

Centralnym elementem domu jest niebieska kuchnia ze spiżarnią wykonana przez miejscowych stolarzy. Odcień drewna ewoluuje wraz ze światłem, tworząc subtelną analogię do odbić wody Wisły.

Potęga pejzażu

Dom harmonijnie współistnieje z otaczającym krajobrazem – częściowe wtopienie w zbocze i ciemna tonacja drewna powodują, że bryła stapia się z lasem. Od strony południowej otwiera się na rozległy widok doliny Wisły, zaś od strony północnej pozostaje zwarty, intymny, pogrążony w zieleni. Taras nad wiatą samochodową w sposób naturalny rozszerza przestrzeń dzienną na zewnątrz, tworząc pomost między wnętrzem a ogrodem, który zaprojektowano w duchu permakultury, z rodzimymi gatunkami drzew, ziół i traw. Częste odwiedziny zwierzyny leśnej – łosi, dzików, wiewiórek – dodatkowo podkreślają bliskość domu z przyrodą.